I'm Away

Away...yes..I’m away, far away..

I’m away and unreachable

Untouchable and unassailable...

I’m away... beyond the heavens 

I’m away.. beneath the fathoms of ocean...

No one seems to care and am fighting with my own soul..

I’m not alone but I feel lonely..

The silence pierce into my bones like a diamond-dagger...

Mind seems deserted..

The vacuum fills my lungs and suffocates me..

No, I am not dead..

I’m just away... am just out of my wits..

I’m still alive..but struggling to put myself together...

I’m just away...and it’s for a while...I'm fading away..

Until the vacuum is filled...and my status is changed..

Insects, insects everywhere

“Phylum Anthropoda…..”  The squeaking noise of a chalk on the black-board woke my senses up… Dinesh Sir, My zoology teacher continued in his deep-base voice, “is the most diverse group in the kingdom Animalia…”. I went back to my slumber after the heavy lunch on a sunny May afternoon. No, I was not asleep. Infact, no one could sleep in Dinesh Sir’s class, with the kind of loud-voice he used to give lectures. My eyes were open, but my mind were wandering somewhere. The vacation was spoiled with full day special classes, and this one, which started at 7am will go on for another 2 hours. I tried to concentrate on the drawing of a typical insect on the black-board. Antennae, compound eyes, exo-skeleton… it resembled some exotic UFO and I was astonished to learn these small creatures are not as simple as I thought!!!

“10 minutes break…”, Dinesh Sir’s voice seemed sweet for the first time after lunch!!! I went out with Prabheesh, washed my face and I was awake. We finished the chapter on “phylum anthropoda” by evening and I went back home. After a refreshing bath and snacks, I tried to go through the notes which I have taken down from the class. A wasp started to fly around my tables lamp. I was startled to see it popping out of my book-shelf and tried to watch it close by. I was trying to make out its features. I could relate it to most of the physiological characteristics of the typical insect on the black-board. I could see another wasp sitting on my book. It had a golden coloured stomach. I started wondering where these little creatures are coming from. HUH! There is another one under my Botany record-book! I started to get a feeling that something is not right. I observed my room to see if everything is in place. I could not find anything wrong but I could see the number of wasps have been increased and they started to flutter their little wings around my head. My astonishment slowly turned into fear. “anaphylactic shock….” I read it somewhere in my notes and started to recollect what. I could remember the example Dinesh Sir said, of a boy who died of a wasp-attack and ….OH MY GOD!! Its happening to me? The room was full of wasps and I could hardly move to escape. I was afraid to open my mouth to shout as I thought those filthy insects could easily find their way to my throat and block my oesophagus and I could die getting suffocated! I wanted to eradicate the entire phylum arthropoda from earth if I manage to escape from this room alive! Did they hit my eyes and I have gone blind? Why am I not able to see anything. God, they are going to kill me with those hexapods. I started to perspire. I heard my Amma’s voice and it seemed to come from some distant island. I wished if I could shout back, so that she could rescue me from these dreadful creatures!!! “I am coming with the candle son…”, I could hear her voice more clear and near now. I wanted to tell her not to come.. I did not want her to get stung by these little wasps. I could feel my Amma’s touch on my head. God, how would she feel If she find me blind. “Are you sleeping?”. I could see her face glowing in the candle light… “I hate phylum arthropoda…”. I told her, forcing all the contempt I could fill in the words!

മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ -- നമുക്ക് ചെയ്യാവുന്നത്

ഒരു ജന ലോക്പാല്‍ ബില്‍ , ഒരു സന്തോഷ്‌ പണ്ഡിറ്റ്‌ , ഇപ്പൊ മുല്ലപെരിയാറും ... എരിവും പുളിയും ഉള്ള വിഷയങ്ങള്‍ക്ക്‌ ക്ഷാമം ഒട്ടുമില്ലല്ലോ നമ്മുടെ മാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക്.... ഇവയുടെ ചുവടു പിടിച്ചു ഈ സോഷ്യല്‍ മീഡിയ യും സെന്സറേന്‍ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള വാര്‍ത്തകള്‍ക്ക് പിറകെ ഓടുന്നു..ഓടി തളരുമ്പോള്‍ , ഈ വാര്‍ത്തകളുടെ ക്രൌഡ് പുള്ളിംഗ് നേച്ചര്‍ മാറുമ്പോള്‍ മറ്റൊരു വാര്‍ത്തയ്ക്കു പിന്നാലെ...ഇന്നും ഇന്നലെയും കണ്ടു തുടങ്ങിയടല്ലല്ലോ മാധ്യമ ധര്‍മം എന്നാ പേരിലുള്ള ഈ മുതലക്കണ്ണീര്‍ ഒഴുക്കല്‍....

ഇവിടെ മുല്ലപെരിയാറിന്റെ അപകടകരമായ അവസ്ഥയെ കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്ന മാധ്യമങ്ങളുടെ തമിഴ്നാട് എഡിഷന്‍ ഇതിനു വിപരീതമായ പ്രചരണം നടത്തുമ്പോള്‍ എന്തിനു ജന പ്രതി നിധി കളെ മാത്രം കുറ്റപ്പെടുത്തണം...അവര്‍ നമ്മുടെ പ്രതിനിധികളല്ലേ? "ജനം എങ്ങനെയോ ..അത്രയേ ജനനായകരും നന്നാവു" എന്നൊരു ചൊല്ല് ഓര്‍ത്തു പോകുന്നു... നമ്മള്‍ അര്‍ഹിക്കുന്നതാണ് നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നത്..പ്രതികരണ ശേഷി ഇല്ലാത്ത ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ പ്രതിനിധികള്‍ മാത്രം വിചാരിച്ചാല്‍ എന്ത് നടക്കാനാണ്? അന്ധമായ പ്രാദേശിക വാദം സാക്ഷര പ്രബുധരെന്നു സ്വയം അഭിമാനിക്കുന്ന ഒരു ജനതയില്‍ കുത്തി വെക്കുന്നതാണോ ഉത്തമ മാധ്യമ ധര്‍മം? മനുഷ്യാവകാശ പ്രവര്‍ത്തകര്‍ എന്ന് പറയുന്നവര്‍ ഏതു നാട്ടിലെ മനുഷ്യരുടെ ഒപ്പം നില്‍ക്കും? മുല്ലപ്പെരിയാറിന്റെ ശരിയായ അവസ്ഥ എന്തെന്ന് ആര്‍ക്കു പറഞ്ഞുതരാന്‍ കഴിയും?


മടിയനായ മലയാളി സമൃദ്ധമായി നീരാടിയും ശൌചം ചെയ്തും പ്രകൃതി കനിഞ്ഞു നല്‍കിയ ജല സമ്പത്ത് ധൂര്‍ത്തടിച്ച് ഒഴുക്കി കളയുകയും , പൊരി വെയിലില്‍ തന്റെ വിയര്‍പ്പു വീണു കുഴഞ്ഞ മണ്ണില്‍ തമിഴന്‍ വിളയിച്ച്ചെടുക്കുന്ന അരിയും പച്ചക്കറികളും വെട്ടി വിഴുങ്ങി മേല്‍ വായുവും കീഴ്വായുവും വിടുന്നതിനു പുറമേ ദുര മൂത്ത് അവകാശ സമരങ്ങളെന്ന്നും പറഞ്ഞു വികസനത്തിനു മുഖം തിരിഞ്ഞു നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ , വെള്ളത്തിന്റെ വില അറിയുന്ന, നിറവും സൌന്ദര്യവും വിദ്യാഭ്യാസവും കുറഞ്ഞ പാവം തമിഴ്നാടുകാരന്‍ അവരുടെ വെള്ളം മുട്ടിക്കുമെന്ന മാധ്യമ പ്രചാരണങ്ങളെ വൈകാരികമായി എതിര്‍ത്ത് തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതാണ് നാം കാണുന്നത്. അതെ സമയം മറുവശത്ത്താനെങ്കില്‍ , ഏതു സമയവും തങ്ങളെ കിടപ്പാടത്തോടെ ഒഴുക്കി കളയാന്‍ ശേഷിയുള്ള ജലബോംബ്നെ ഭയന്ന് ഉറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട തദ്ദേശ വാസികളും. വികാരങ്ങളുടെ അളവുകോലില്‍ ഇതില്‍ ഏതാണ് ശരി ഏതാണ് തെറ്റ് എന്ന് തര്‍ക്കിച്ചു , ഒടുങ്ങാത്ത കേസുകളും പ്രഖ്യാപനങ്ങളും വ്യാഖ്യാനങ്ങളും ആഹ്വാനങ്ങലുമായി തങ്ങളുടെ "കച്ചവടം" മെച്ചമാക്കാന്‍ ഇറങ്ങിത്തിരിച്ച രാഷ്ട്രീയക്കാരും, മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകരും.. ഈ ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ആരും കേള്‍ക്കാതെ പോകുന്ന സാധാരണക്കാരനായ തദ്ദേശവാസിയായ മലയാളിയുടെ ഭയച്ചകിതമായ ഹൃദയമിടിപ്പുകളും , ജലമില്ലാതെ ഊഷരമായിപ്പോയെക്ക്കാവുന്ന തന്റെ വിളകളെ ഓര്‍ത്തു വിലപിക്കുന്ന പാവം തമിഴന്റെ തപ്ത നിശ്വാസങ്ങളും..... ശരി ഇതില്‍ എവിടെയോ ആണ്..അല്ലെങ്കില്‍ ഇത് രണ്ടുമാണ്..



ഇവരുടെ ആശങ്കകള്‍ അകറ്റാന്‍ ആര്‍ക്കു കഴിയും? അതാണ്‌, അല്ലെങ്കില്‍ അത് മാത്രമാണ് ജന മനസുകളിലെ "മുല്ലപ്പെരിയാര്‍ എഫെക്ടിനുള്ള" മറുമരുന്നു. സെന്‍സേഷന്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കുന്ന വാര്‍ത്തകള്‍ പ്രചരിപ്പിച്ചു മാധ്യമങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ മുതലെടുപ്പുകാരും പാകിയ വിദ്വേഷത്തിന്റെ യും പകയുടെയും വിത്തുകള്‍ അയാള്‍ സംസ്ഥാനങ്ങളിലെ ജനമനസുകളില്‍ വിതച്ചു മുളപൊട്ടുന്നതിനു മുന്‍പ്....സമയമേറെ വൈകും മുന്‍പ് ഇത് തിരിച്ചറിയാന്‍ നമ്മള്‍ തയ്യാറാകുമോ?

A day out in bangalore (12/03/2010)

Am gonna tell you a sad story... HEY ... I said SAD... You know? Come
to the mood then, wen i say its SAD, u better be prepared with hand
kerchief and stuff to soak it up in tears when the story ends ... And
never laugh, it'll spoil the grim and gravely mood required for the
story...
Here we goes then...


One day, its not any other day, for its today ((12/03/2010)),is an off day for me...
I got up late, took a shower, put on a jeans (not to mention unwashed
for a long and to be washed today !), had break fast and went out into
the great Bangalore city...
My plans were simple, go to ATM, browse Internet in some net cafe,
get my hair cut, have a good lunch and come back...
I was watching all the sign boards carefully, for the fear of getting
lost in the city! And the name 'Internet parlour' did not fail to
escape my glance... The shop seemed deserted, and i wasn't getting a
warm response from the guy sitting in the cash counter... As i got in,
he eyed me with his brows raised in a questioning manner... He said
"no power" in a hostile tone,just before the last syllable of the
word "Internet" escaped from me... He said " one hour " , in response
to my query.

I came out cursing the power, electricity department, but i couldn't
extend the cursing to higher level like central government and society
as a bike drag my attention.. It was a normal pulsar 180 driven by a
normal "not so good looking" b'lore lad, but behind him was a
"flower"... Enjoying the sight and sighing i started thinking what
would i do to kill an hour! ATM was nearby, and haircutting saloon was
yet to be discovered in the jungle of shops... ATM, could've been
waited, had i found a saloon sooner, for I'd Rs100 left with me...and
that would suffice for all my plans for the day. But i went to the ATM
first. Then i saw a normal non ac saloon nearby, and i don't know how i
missed it in the first place ... I was wondering why these idiots don't
start an ac saloon, because , as i knew from Chennai, isn't gonna be much
expensive... There wasn't anyone in the saloon. A short man who was
standing near by beamed at me and asked me to get in as i teetered on
the threshold. Both back and front mirrors were fixed at the same
level making it impossible to view the back of my head... I thought
why these Bangalore idiots don't have commonsense, at least to fix
mirrors in a barbershop!
He did not ask my suggestions and i was at sea thinking which
language to use! Finally i found my refuge in Tamil to tell him how i
wanted him to cut it. To my astonishment, he responded in English! And
i thought "country Chennai barbers, when are you gonna be globalised!"
After the cutting was over he started massaging my head... It was good
and i thought " Chennai barbers, see how professional this b'lore
barbers are!"... He said " NO"... And he wasn't done yet while i tried
to get up... He made some adjustments in the chair, that made me feel
like laying on a "dentist's chair"... He gently massaged my face...
Thought he was about to do the normal finishing works in the side &
back of head with blade... I closed my eyes as the massaging got
faster, fearing his fingers might get into my eyes! He applied the
shaving foam, taking advantage on my perplexed state after the
massage, even without asking me, if i need a shave... I didn't resist,
but thought let him do it to hell with it, and i thought " Chennai &
kerala barbers, did u see how he forced a shave on a customer and how
the customer become irresistibly persuaded to accept it through a
simple massage!! When are you gonna improve!!"
After shaving he wiped out all the remaining froth with a
tissue,applied some intense after- shave lotion, that surprised me and
watered my eyes! Then he started massaging my hair again... He asked
me "oil?" and he poured about 100ml (slightly exaggerated !!) of
navaratna thel , from a big bottle, when i nodded
in agreement!!! Following the most rough massage of my head I'd ever
experienced! My head was swaying with the force of massage! He reached
the back of my neck and continued massaging in violent moves &
beast-like force ... Amidst the merciless massaging, i closed my eyes
and thought again... " country barbers of Chennai & kerala, do you see
this? can you match this?"
He cleaned gently the oil, that started flowing to my forhead with a tissue.
Then he asked me to free my neck, and twitched my neck both both ways
as if trying to pull it out, and i heard something cracking inside!!
He did the same with my ears and something cracked again.
And i could see my eyes staring from the mirror at me in disbelief
and almost horror-struck!!!I examined if i could still hear with both
the ears and move my neck. And then i saw some other eyes as well, of
those waiting for their turn, gazing in amusement! Then he said, he'll
do facial as well... But this time i refused to fall prey to his
tantalising offer and crude skills!! He said "next time", and i
nodded.
He asked me to wait, and brought a mirror and show me as if to prove
how skillfully he did his job with the back & side of my head.
Again i thought with contempt "barbers of Chennai & kerala...pity you!!!"
Raising from the seat,
I asked "how much",
i was taken aback when he said with a smile "170"...
I raised my brows quizzically at him to repeat (SAY WHAT!!!) and i
feared my mouth was open and eyes were about to protrude out from
their socket..
He repeated with the same smile (meaning "its just...") "170" .
It was then i felt the world around me was spinning, and i forgot to
notice the expression on my face in the mirror!

I came out cursing the barbers of Bangalore with all the strongest
possible swear-words i knew.... Wondering what would I've done had i
gone in the saloon with just Rs 100, and thanking god for leading me
first to ATM!

And thus, the story...

ഓര്‍മ്മകളിലെ മധുരമഴ

മുറ്റത്ത്‌ കാലവര്‍ഷം തിമിര്‍ക്കുന്നു .ഒരു കൊഴുപ്പിനു കിടിലന്‍ ഇടിമിന്നലും .ഒരുപാട് കാലത്തിനു ശേഷമാണു ഞാന്‍ കാലവര്‍ഷം നേരിട്ട് കാണുന്നത് .ജിതിനിന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് കപ്പയും മീനും ചമ്മന്തിയും കഴിച്ചു വയറു നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുമ്പോള്‍ അകലങ്ങളില്‍ ഇടിമിന്നല്‍ മുരളാന്‍ തുടങ്ങി .മാനം ഇരുണ്ടു തുടങ്ങി.ഒടുവില്‍ ചോറ് കഴിഞ്ഞു വരാന്തയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ നീണ്ട ഒരു ആരവത്തിനോടുവില്‍ മഴയെത്തി .മഴ നോക്കി നിന്ന് മനസുനിറഞ്ഞു.ഒരു മിന്നലിന്റെ ഫ്ലാഷില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍ ബാക്കിലേക്ക്‌ .

ഞാന്‍ പഠിച്ച ചേലക്കാട് എല്‍ പി സ്കൂളില്‍ കുറച്ചു ഭാഗം ഓല മേഞ്ഞതായിരുന്നു.മഴ കനക്കുമ്പോള്‍ ചോര്‍ച്ചയും പതിവായിരുന്നു.ഓടു പാകിയ മേല്‍ക്കൂരയുള്ള ഇടമാനെങ്കിലും പ്രത്യേകിച്ച് ഗുണമൊന്നുമില്ല.ചുവരുകള്‍ ഒന്നും ഇല്ലാത്ത കെട്ടിടമായിരുന്നതുകൊണ്ട് കാറ്റിനു മഴയെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് കൊണ്ടുവരാന്‍ പ്രയാസമുണ്ടായിരുന്നില്ല.അതുകൊണ്ട് ആകാശത്തില്‍ കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ഉരുണ്ടുകൂടി സൂര്യനെ മൂടിക്കെട്ടി ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന മധ്യാഹ്നങ്ങളില്‍ "ലോങ്ങ്‌ ബെല്‍ " അടിച്ചു ക്ലാസ്സ്‌ വിടുന്നതായിരുന്നു പതിവ്.

മിക്കവാറും നടന്നു വീട്ടിലെതുന്നതിനുമുന്പു മഴ പെയ്യും.നാട്ടുവഴികളിലെ ഒഴുക്ക് വെള്ളത്തിലും കുഞ്ഞു കുഴികളില്‍ കെട്ടിനില്‍ക്കുന്ന അഴുക്കു വെള്ളത്തിലും കളിച്ച് (കുളിച്ച് !!!), നോട്ടുപുസ്തകത്തില്‍ നിന്ന് കടലാസ്സ്‌ പറിച്ചെടുത്തു തോണിയുണ്ടാക്കി ഒഴുക്കിയും, ഒരുകാല്‍ കൊണ്ട് ഉയര്‍ത്തിയ വെള്ളം മറുകാല്‍ കൊണ്ട് ചവിട്ടി തെറിപ്പിക്കുംബോഴുള്ള പടക്കം പോട്ടുന്നപോലുള്ള ശബ്ദമുണ്ടാക്കി മത്സരിച്ചും , നനഞ്ഞ കുട വട്ടം കറക്കി പരസ്പരം വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചും, ഇടിമിന്നല്‍ വരുമ്പോള്‍ ഒന്നിച്ചു കൂകി വിളിച്ചു ധൈര്യം(?) ഉണ്ടാക്കിയും ,പിന്നെ നനഞ്ഞു കുതിര്‍ന്നു വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ അമ്മ ചീത്ത പറയുന്നതും, ചെളി പുരണ്ട കുപ്പായം കണ്ടു കലിപൂണ്ട് ഓടിച്ചുപിടിച്ചു മുറ്റത്തെ ചെമ്പരത്തി കമ്പൊടിച്ചു തല്ലനോങ്ങുന്നതും അച്ഛമ്മ ഇടയില്‍ കേറി "രക്ഷിക്കുന്നതും" ഓര്‍ത്തുപോകുന്നു.

പിന്നീട് നരിപ്പറ്റ യു പി സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ വേണു മാഷിന്റെ ക്ലാസ്സില്‍ ഒരു കാലവര്‍ഷ നാളില്‍ ഇടിമിന്നല്‍ കണ്ടു പേടിച്ച ഞങ്ങള്‍ കാലെടുത്തു ബെഞ്ചില്‍ വെച്ചപ്പോള്‍ മാഷ്‌ കളിയാക്കിയതും അവിചാരിതമായി മറ്റൊരു ഗമണ്ടന്‍ മിന്നലും കാതടപ്പിക്കുന്ന ഇടി ശബ്ദവും വന്നപ്പോള്‍ മാഷ്‌ ചാടി മേശമേല്‍ ഇരുന്നു വിളറിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചതും ഓര്‍മ്മകളില്‍ ഇന്നും ചിരിമഴ പെയ്യിക്കുന്നു.

രാമര്‍ നമ്പ്യാര്‍ മെമ്മോറിയല്‍ എന്ന ഞങ്ങളുടെ ഹൈസ്കൂളില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ് മഴയും പുഴയുമൊക്കെ രചനാമാത്സരങ്ങളില്‍ വിഷയങ്ങളായി വന്നതും മഴയ്ക്ക്‌ ഭാവനയുടെ മേഖലകളില്‍ മറ്റൊരു തലം കൂടിയുണ്ടെന്ന് മനസിലാക്കുന്നതും.ശ്രുതിയെന്ന,സംസ്ഥാന യുവജനോത്സവത്തില്‍ കഥാരചനയ്ക്ക് സമ്മാനം വാങ്ങിയ മിടുക്കിയെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ കച്ചകെട്ടിയിറങ്ങിയ ബിന്സിലാലെന്ന സഹപാഠിയുടെ കവിതകള്‍ക്ക് വിമര്‍ശനമെഴുതി നടന്ന ഭ്രാന്തന്‍ നാളുകള്‍....ഓര്‍മ്മകള്‍ ..കാലവര്‍ഷത്തിന്റെ മഴത്തുള്ളികള്‍ പോലെ മനസ്സിന്‍റെ ചില്ലുജാലകത്തില്‍ പറ്റിനില്‍ക്കുന്നു.കാലമെത്ര കഴിഞ്ഞാലും വീണ്ടുമൊരു ഇടവപ്പാതിയിലെ അമൃതവര്‍ഷനാളില്‍ ഒരു മിന്നല്‍ക്കൊടിയില്‍ വര്‍ണ്ണാഭമായി തെളിയുന്നു ഒളിമങ്ങാതെ ഓര്‍മ്മകളുടെ മഴവില്ല്......

ഇപ്പോള്‍ മഴ തോര്‍ന്നു. പുറത്തു കുട്ടികളുടെ കലപില ശബ്ദവുമായി സ്കൂള്‍ ബസുകള്‍ പോകുന്നു.ചലിക്കുന്ന ഇത്തരം ചില്ലുകൂട്ടിലിരുന്നു മഴകാണുന്ന ഇവരുടെയൊക്കെ ഭാവനകളിലെ മഴ എങ്ങനെയിരിക്കും !!!!

നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന തോടുകളില്‍ മീന്‍ പിടിച്ചും, വെള്ളം നിറഞ്ഞു കവിയുന്ന വയല്‍ വരമ്പുകളില്‍ അഭ്യാസം കാട്ടിയും ,വെള്ളം കുത്തിയൊഴുകുന്ന നാട്ടു വഴികളില്‍ കല്ലും മണ്ണും ഇലകളും കമ്പുകളും തടയണകള്‍ കെട്ടിയും അവിടെ വരുന്ന കുഞ്ഞു പരല്‍മീനുകളെ പിടിച്ചു ചോറ് കൊണ്ടുപോകുന്ന പാത്രത്തില്‍ കൊണ്ട് വന്നു വീട്ടിലെ കിണറില്‍ വളര്‍ത്തിയും , നീണ്ടു പരന്ന കല്ലുകള്‍ ചെരിച്ചു വെച്ച് വെള്ളച്ചാട്ടം ഉണ്ടാക്കിയും മഴക്കാലം ഒരു ഉത്സവമാക്കി ഞങ്ങള്‍ നടന്നു പോയിരുന്ന വഴികളില്‍ ഇപ്പോഴും കാണുമായിരിക്കും നനഞ്ഞ ഓര്‍മ്മകളുമായി കടലാസുതോണികള്‍..

New year thoughts

Yet another snow falling December departs... Would the freezing
droplets of snow on the face of a new January dawn tell me the story
of a nostalgic pain or would it rather enthrall me with a bright light
of hope?what could be in store for us in the new year? Would the
baskets of dreams that we had sewn in January be filled before this
year bid farewell? Every December would have a story to tell... Its
panting like a disheveled voyager, dried and burned in the summer, wet
& drenched in the rain, fighting the snow & fog ... Sad at times &
singing in joy some other time... Still traveling till the end of the
month, bearing all the bruises & carrying the blessings through all
the seasons...in a never ending , ever repeating cyclic pattern only
to get forgotten by everyone when the whole world embraces the new
year, never minding the moment brought forth by another tick of clock
hands to the new year is nothing worthier than the previous one,
hoping that the new year is going to fetch them peace & tranquility...
bliss & solitude!!!
But, we need a new year day to start something afresh, learning
lessons from the past, hoping that everything we do this time will be
fruitful, making sure mistakes are no more repeated, and believe that
all the foolishness in the past were a nightmare.

We need a new year to bury the carcasses of the evil thoughts and have
a refreshed mind.

We need a new year to be happy, to find a new meaning in life and
wish happy new year to our friends, parents, relatives & the whole
world...

Its time to bid farewell to 2010, with all its blows, blessings,
worries, hopes, desperations...

Thank you 2010 for all the experience, woes & chaos...

Thank you almighty, for the gift called life, its uncertainties,
surprises, and everything you gave us on this wonderful planet... and
welcome another year with a hope to experience less of the old and
more of the new...

Farewell 2010

Pratheeksakalude bhandaketumayi 2010 nde pudu varsha nalil thudangiya yatra thudarukayanu, december nde thanutha dina ratrangal kalamena maha pravahathil varshathinte matoru nazhika kallayi pinnileku odi olikunu.

It was quite an amazing year.
I was more than desperate, without being employed and trying to capitalise on some alien instrumentation theories, which i believed could take me all the way to some oil-gas industries and make me a millionaire out of thin air, though i was skeptical about my luck (and mind you, not about the fat lies and promises by Mr.Jose, the fraud, who was the director of his own 'excellent' institution!).
I had grabbed the very first opportunity to writhe out of the institute, leaving Briju bhai back in trisur. The prospect of a career in networking was helping me to alleviate the pain of squandering away my father's hard earned money.
I was destined to live a lonely life in a PG. All i could hear was hopeless news about networking. I become desperate again. I started thinking, and Thought of even leaving Bangalore the next day! Our deepak, the scientist called me that day. He scolded me for not sticking to anything. Asked me if i like this field or not and where do i think i want to be. Then advised me that, i just have got to focus on my career goals and luck would follow me. He talked a lot, on his career, aspirations and how luck followed him throughout. That was a relief and a realization. I thought i shouldn't be a rolling stone anymore. I decided to stay the course. And I stayed on.
I never tried to go beyond a professional acquaintanceship and befriend my colleagues. But they became my good friends, my room mates and well wishers.
My brothers started to migrate to Bangalore bringing back the fun and colour to my life.

Here i am, bidding farewell to an eventful year, paving the way for fortunes to traverse our way on days to come and
Hoping, as i always do, that this new year would bring more of the new and less of the old...
Wishing you all a...


Very happy new year.